January 3, 2010
စာစု(၁)
အစြဲအလန္းေတြလို ညိႉကပ္ေနတဲ့ ၀ိညဏ္ေတြကို တစ္ခုခ်င္းဖယ္ခြာပစ္ရမယ္......
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ ့ ႏွလံုးသားအတြက္ ႁဖ ူစင္တဲ့အခ်စ္တစ္ခု ၊၀မ္းေၿမာက္ဖြယ္ရာ ေပ်ာ္ရႊင္မႉ တစ္ခုခု ေသြးရူးေသြးတန္း ေပးခ်င္ေနမိတာလည္း မွားတယ္....
နင္ကိ ုဘ၀တစ္ခုလံုးပါတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ ့ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး..
အားေပးစကားေတြနဲ ့ အားေပးအႁပံ ုးေတြ မရိွခ်င္ေတာ့ဘူး....
ႏံြအိုင္မွာ လန္းဖို ့အတြက္ ငါဟာ" ၾကာ"မဟုတ္ဘူး....
ဒီလိုနဲ ့ သတင္းဆိုးေတြ ၾကားကငါ တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ ငါမုန္းရမဲ့လူေတြမ်ားလာတယ္..။
ငါ့ဘ၀ရဲ ့ အေရးပါတဲ့သူေတြ တၿဖည္းၿဖည္းေသဆံုးကုန္တယ္...
အထီးက်န္မႉအတြက္ ယံုၾကည္ရမယ္ထင္ခဲ့တဲ့ ေမတၱာတရားေတြနဲ ့
အခ်စ္ကမ ၻာမွာရွာခဲ့ ၿပီးၿပီ...
ခု အမုန္းကမ ၻာမွာ ရွာမယ္...
ကိေလသာအစံုမရိွတဲ့ငါ ဓားေတြ လွံေတြ ကိုင္ေတာ့မယ္...
ဒါေၾကာင့္
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြၿဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေမ့ပစ္ရမယ္....
0 comments:
Post a Comment