July 8, 2011

ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္

 Van Gogh's Room at Arles (link)

အေမွာင္ေတြ ခ်ည္းပါပဲကြယ္..
ဒီေလာကထဲမွာေလ..
အေမွာင္ေတြခ်ည္းပါပဲကြယ္..

ရိွရိွသမွ်..
ေနအဖြဲ႕အစည္းေတြအားလံုး
က်ိန္စာ အသင့္ခံထားလိုက္ရတဲ့
ေမွာင္မိုက္ျခင္းမ်ိဳးေပါ႔ကြယ္..

အလင္းေရာင္ကို ခ်စ္တတ္လိုက္လို႔..
ငါ႔မွာေလ..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မီးရွိဳ႕ရ..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မီးေလာင္ရ..
ကိုယ့္ကုိယ္ကို မီးသတ္ကားေခၚရ..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မီးၿငိမ္းရ..
အို.. ဘုရားသခင္ေရ..
အသင္ေတာင္မွ ဒီေလာကထဲ
ေျမတစ္ကြက္ မပိုင္ခဲ့သြားပါဘူးကြယ္..

အစကေတာ့..
ငါ ဒီအရပ္ကို လာမိတာ..
ငါ ခ်စ္တဲ့ လူေတြအတြက္ေပါ႔..
ငါ.. လူေတြကို မုန္းတတ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး..
ငါမုန္းတဲ့ လူေတြကို ငါ႔ကိုယ္ငါ အစာလုပ္
လွဴဖို႔လည္း မဟုတ္ဘူး..

ဒီေန႔ေတာ့
ျမင့္မိုးေအာင္ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားကို
ဘာေၾကာင့္ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္သလဲဆိုတာကို သိလိုက္တဲ့ေန႔..
ဗင္းဆင့္ဗင္ဂိုး.. ေသနတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ေန႔..
ဆိုကေရးတီး ႀကိဳးေပးခံရတဲ့ေန႔..
ေသာမတ္မိုး.. ေသဒဏ္က်တဲ့ေန႔..

သူငယ္ခ်င္း..
နင္.. ငါ႔ရင္ကို မျမင္ဘူးမဟုတ္လား..
ခိုင္းႏိွဳင္းျပရရင္..
နင္ေျပာခဲ့ဖူးသလိုပါပဲ
ငါ အခုခံစားေနရတာက
စာဖတ္နာထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေကာက္က်စ္မွဳ ခံထားရသလိုမ်ိဳး
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႔.. ေလးေလးပင္ပင္ရိွတယ္..

ခ်စ္သူေရ.. ငါက သူခိုးကြဲ႕...
သူခိုးမွ.. သူမ်ားႏိုင္ငံထဲ ခိုးဝင္တဲ့ သူခိုး..
ေနာက္ၿပီး ဒီထက္ဆိုးတာက
ဗုဒၶေဟာတဲ့ ကရုဏာတရားကို
အေၾကာက္လြန္လြန္းလို႔ ေရွာင္ေျပးေနရတဲ့ ဘဝ

ငါ႔ေၾကာင့္ တစ္ျခားသူ မနာက်င္ေစခ်င္ဘူးကြယ္..
ဒါေၾကာင့္ တစ္ပါးသူေတြ ပိုနာက်င္ကုန္တယ္..
ငါက အရိပ္ေနေနအခတ္ခ်ိဳးခ်ိဳးလူစားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..
သူက ငါ႔အက်င့္ကိုသိလို႔
အခတ္အလက္ေတြ အားလံုး ေၾကြေပးရွာတာပါ..

ညကေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ
ေသနတ္တစ္လက္ရတယ္..
ဗင္းဆင့္လို ငါေသေၾကာင္းမၾကံလိုက္မိဘူး..
ငါ.. သူမ်ားေတြကို လိုက္လိုက္ပစ္တယ္..
ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါဘူးကြယ္..
က်ည္ဆန္ေတြက လည္လည္ထြက္ၿပီး
ငါ႔ကိုငါပဲ ျပန္ျပန္မွန္ကုန္တယ္..

ေတာ္ပါၿပီကြယ္..
နင္ပူေလာင္ကုန္ပါ႔မယ္
နင္လည္း အထီးက်န္ျခင္းေတြ
ခံစားေနရတယ္ မဟုတ္လား..

စိတ္မပူပါနဲ႔
ဒီေန႔ေတာ့ ငါေသေၾကာင္းမၾကံေသးပါဘူး.. သူငယ္ခ်င္းရဲ႕..

ဒုကၡဆိုတာဟာ အမွန္ေတာ့
အခု ငါ႔အေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့
အရက္နဲ႔တူတယ္..
အရင္ကငါလည္း တစ္ခြက္ေသာက္ရင္ မူးတယ္
ေနာက္ေတာ့ တစ္စိတ္ေသာက္ရင္ မူးတယ္
ေနာက္ တစ္ပိုင္းေသာက္မွ မူးတယ္
အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ စိမ္ေသာက္ႏိုင္ေနပါၿပီ..

ငါ႔မွာေလ.. ငါ႔မွာေလ..
ခံစားတတ္ဖို႔..
ပန္းခ်ီေတြဆြဲဖို႔..
ကဗ်ာေတြဖြဲ႕ဖို႔..
ေနာက္ဆံုး.. ငါ..
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရိွဖို႔..
ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္.. ဘုရားသခင္ရဲ႕..
ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္.. ခ်စ္သူရဲ႕..
ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္.. သူငယ္ခ်င္းရဲ႕..

6 comments:

Candy said...

မုိက္၏.. ခိုက္၏... စာျပန္ေရးပါ... :D

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

အင္း တနည္းေၿပာရရင္ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့သူ၊ ကဗ်ာစပ္တဲ့သူေတြက ဒုကၡသည္ေတြေပါ့ေနာ္....

ေပါ့ဆိမ့္ said...

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဒီကဗ်ာေလးကို သေဘာက်တယ္...
အဆင္ေျပပါေစ...
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဆင္တဲကေဖး

ျမေသြးနီ said...

teen Magazineရဲ႕ Blog Digest က႑အတြက္ ဒီကဗ်ာေလးကို သံုးခ်င္ပါတယ္။ ကိုေသာ္ဇင္စိုးရဲ႕ ေမးလ္လိပ္စာမသိလို႔ myathwayyni@gmail.com ကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဆက္သြယ္ေပးပါလားရွင္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္ -
ျမေသြးနီ

ေသာ္ဇင္စိုး said...

အီးေမးျပန္ပို႔ ထားပါတယ္ အမ ျမေသြးနီ ခင္ဗ်ား..

ေႏြလ said...

ဆရာမျမေသြးနီရဲ႕ ဘေလာ႔ဒိုင္ဂ်က္မွာေတြ႔လို႔
လာဖတ္လိုက္တာပါ

ငါ႔မွာေလ ... ငါ႔မွာေလ ...
ခံစားတတ္ဖို႔ ...
ပန္းခ်ီေတြဆြဲဖို႔ ... ကဗ်ာေတြဖြဲ႕ဖို႔ ...
ေနာက္ဆံုး ... ငါ
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရိွဖို႔...
ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္... ဘုရားသခင္ရဲ႕
ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္... ခ်စ္သူရဲ႕
ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္... သူငယ္ခ်င္းရဲ႕... "

မွန္တာေပါ႔
ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ အႏုပညာတစ္ခု ဖန္တီးဖို႔
ဒုကၡေတြ ပါဝင္ေပါင္းစပ္ထားတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ
သိပ္လိုအပ္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္လည္း အစ္ကိုေျပာသလို
ဒုကၡေတြ အမ်ားၾကီး လိုတယ္

Post a Comment

GO UP