January 6, 2010

ပန္းမပြင့္တဲ့ ေႏြဦး

................
ေဆာင္းရက္ရွည္ကို ၿဖတ္လာခဲ့ရတဲ့
တေယာတစ္လက္ကေတာ့ ဟိုေဂ်ာင္မွာ
တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ငိုေနတယ္......

ေလေပြ ေလၿပင္းေတြၾကားမွာေတာ့
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ စာရြက္ေတြ နစ္လို ့..........

ဟိုတရက္က.....
မာဃလုလင္ၾကီးခြင့္ၿပဳခ်က္ မရတဲ့မိုးၾကိဳးက
ပင္စည္ထိၿပီး .................
"အား"ၿဖစ္သြားတယ္...

ႁဖ ူလြန္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ ့
သက္ညိမ္လြန္းတဲ့ သမုဒၵရာတစ္စီးကေတာ့
မိုးကုက္စက္၀ိုင္းကို ၿပန္ရွာဖို ့
ေမ့ေနၾကၿပီ........

ဒီလိုနဲ ့............
စပ္ကူးမက္ကူး အက္ဆစ္မိုးေတြရြာတဲ့ညက..
ဖားတစ္ေကာင္ကေတာင္..
ပန္းသယ္တဲ့ငွက္ကို သတ္တယ္.........

လြန္ခဲ့တဲ့ေဆာင္းဦးမွာ မၿမင္လိုက္ရတဲ့..
ေအာင္တိုဘာလလိုမ်ိဳး
အိပ္မက္ထဲက....သံလြင္အရိပ္မွာ...
ၿမင္ခ်င္တယ္.........

၀ရဇိန္လက္နက္ေသြးဖို ့ အတြက္
"ဂ်က္ဖာဆင္"က"မဟတၱမဂႏၵီ"ဆီေၿပာတယ္..
"ဘာသာေရး"နဲ ့"ယဥ္းေက်းမႉ"ကို..
ႏူဗံုးနဲ ့ခြဲရမယ္တဲ့........

လမ္းမရိွလို ့ေမွာင္..ေမွာင္လို ့လမ္းမရိွ.....
ေႏြဦးကေတာ့.......လာရင္း....လာရင္း........
ရြက္၀ါေတြလည္း......ေၾကြရင္း....ေၾကြရင္း......
ပန္းကေတာ့ မရိွ.........
ခုထိ..တစ္ပြင့္မွ.......မရိွ........
...............................

2 comments:

Yu Shwe said...

ဘယ္လိုခံစားရမလဲေတာ့မသိဘူး ..
ဖတ္ဖတ္ခ်င္းေတာ့ႀကိဳက္သလုိျဖစ္သြားတယ္
ၿပီးမွပဲ ေသခ်ာခံစားပီး ဖတ္ၾကည့္မယ္...

ဒ႑ာရီ said...

ကဗ်ာေလးကို ရင္နဲ႔ခံစားၿပီး ဖတ္သြားတယ္ေနာ္။ ေႏြဦးမွာ ပြင့္တဲ့ ပန္းေတြလည္း ရွိလာႏုိင္ပါေစ..။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Post a Comment

GO UP